Słodka seria (kontynuacja) - z rodzynkami

Ależ oczywiście, że to nie koniec słodkiej serii. Przerywnikiem były święta, ale skoro poszły już sobie precz, należałoby sobie słodzić dalej.
Tym razem na tapetę poszła vontrupka. Guttosław podał fajny przepis, któremu nie śmiałam odpuścić. Na wstępie jednak – składam protest przeciwko kurzym wątróbkom. Za dużo z nimi roboty. Zdecydowanie wolę indycze. Mam nauczkę.

W przepisie Roberta stoi tak:
„Wątróbki drobiowe, należy oczyścić, namoczyć w mleku. Dwie cebule pokroić w "piórka", trzy czosnki w plasterki. Smażymy prawie równocześnie wątróbkę, cebulę i czosnek, szczypta cynamonu, pieprzu, i pod koniec garstka płatków migdałowych. Solimy po wszystkim! W oryginale jest jeszcze garstka namoczonych rodzynek.”

Tym razem vontrupki nie skąpałam jak Kleopatrę, bo najzwyczajniej zapomniało mi się kupić mleko. Nic to! - umytą, oczyszczoną i pokawałkowaną von rzuciłam na patelnię i trzymałam aż się trochę zetnie i dopiero później dorzuciłam cebulinę w piórach. Postawiłam na kolor czerwony, bo jakoś tak mi podpasowała ładnie. Obsypałam przyprawami i dopiero pod koniec dorzuciłam pokrojone w plasterki zęby czosnkowe. Z prostej przyczyny – bałam się, że przy dłuższym pobycie na patelni zbrzydnie im taki cieplarniany żywot i przez to zgorzknieją. A pod sam koniec pojawiła się jeszcze sól, pieprznięty i garść wymoczonych wcześniej we wrzątku rodzynek (rodzynków??). Gutek z nich zrezygnował, ale ja twierdzę, że niepotrzebnie. Pasowały idealnie. Podobnież jak płatki migdałowe uprażone na suchej patelni. A! Zjadłam z ciabattą.



A tak poza konkursem, to wpadł mi do głowy pewien absurd i myślę o nim kilka dni. I tutaj ciekawa jestem Waszego zdania o portalach randkowych. Podzielcie się opinią i spostrzeżeniami, jeśli korzystaliście. Chętnie poczytam :)
Haha! Już widzę w wyobraźni te znaki zapytania ;)P


A co na to Lec? ---> „A może szczęście ukrywa się pod jakimś pseudonimem.”