Pojechałam z wizytą do pewnego futra. Jednostka mrucząca okazała się nie być zbyt gościnna i włączywszy totalnego ignora schowała się pod łóżkiem. Tłumaczę sobie ten jakże oburzający fakt tym, że młoda jest jeszcze oszołomiona zmianą kątów i niekoniecznie wyrywa się do czochrania za rysiowymi uszami. Pomyślałam, że jeszcze sobie pogadamy o tym – inną razą. Póki co, pobieżne naoczne obserwacje wskazują, że bydlę jest wielkie i zapewne ciężkie. A ponieważ jest kotem, hmmm, nie wróżę, aby była prosta w obsłudze. Ale może chociaż następnym razem będzie bardziej towarzyska.
Tymczasem przyszła pora na filowanie. Proces produkcyjny rozpoczęłam ja, tworząc ciało, natomiast dziane spoczęło w piekle dnia następnego po akcji ubogacania wewnętrznie serem przez Pana R.
Greckie pierożki miałam już obiecane od pewnego czasu, więc w końcu należało je uskutecznić.
Przepis na ciasto pochodzi od Dorotus, natomiast nadzienie to luźna interperetacja „Serowych pierożków” z książki „Kuchnia Grecka” (strona czterdziesta któraś w takiej małej czerwonej okładce, następnym razem zapodam wydawnictwo albo coś w podobie, co pozwoli ją bardziej zidentyfikować). No to lecim z filowaniem.
Ciasto filo (za Dorotus); oko na zielono
400 g mąki pszennej (hola, hola! trochę więcej jednak)
6 g soli (sypnęłam tyle, ile się zmieściło na łyżeczce)
330 ml wody, podgrzanej do 50ºC (ciepła z czajnika – po prostu)
30 ml oliwy z oliwek
skrobia ziemniaczana do podsypywania (z braku rzeczonej była pszenna)
Mikserem wymieszać mąkę, sól i wodę. Jak składniki zaczną się łączyć, wlać oliwę, nadal miksując. Miksować około 3 - 4 minut, aż ciasto się połączy, będzie miękkie, delikatnie klejące i będzie prawie odchodziło od brzegów miski.
Tutaj wszystko się zgadzało, do momentu, aż...
Wyłożyć ciasto na stolnicę oprószoną skrobią ziemniaczaną, uformować w kulę.
Ciasto owszem, z miski dało się wyprowadzić, ale na stolicy rozlało się jak mleko po podłodze. Musiałam dodać ok. 110-120 g mąki, by ciało było bardziej chętne do współpracy.
Kulę podzielić na mniejsze kawałki, około 60 g każdy, również uformować je w kulki. Ułożyć je na blaszce oprószonej skrobią, w odległości kilku centymetrów od siebie. Przykryć je folią lub ręczniczkiem i pozostawić w chłodnym pomieszczeniu (14 - 16ºC) na 2 godziny (koniecznie - eeee!).
Kulki zrobiłam na oko wielkości dużej śliwki, które następnie zostały przykryte wilgotną ściereczką i odpoczywały ok. 3 godziny. Po tym czasie mieliśmy przejść do etapu kolejnego, ale zastała nas ciemna noc, a opuściły chęci. Tym samym kulki zostały na tacy opakowane folią i władowane do zamrażalnika. A następnego dnia Pan R. ...
Delikatnie oprószyć mąką stolnicę. Jeden kawałek ciasta filo położyć na środku. Rozwałkować go na koło o średnicy 14 - 16 cm (ja rozwałkowuję trochę bardziej). Od tego momentu - kładziemy dłonie pod ciasto i rozciągamy je ostrożnie grzbietami dłoni, uważając by nie popękało. Ważne, by pod spodem podsypywać skrobią. Ciasto jest gotowe, gdy ma grubość około 0,5 mm, czyli jest tak cienkie, że można przez nie przeczytać gazetę .
Z męskiej opowieści, tak to właśnie mniej więcej wyglądało.
Jak płat ciasta jest gotowy, należy go przykryć delikatnie wilgotnym ręczniczkiem lub folią by nie wysychał. Następnie tym sposobem przygotować kolejne płaty ciasta, układać je na sobie po posypaniu wcześniejszego płata skrobią, na końcu przykryć ręczniczkiem lub folią. Nadmiar skrobi z ciasta można usunąć pędzelkiem.
Ale tak to On się nie bawił. Od razu pędzelkiem z oliwą smarował ciasto, kładł nadzienie* i zawijał. Założenie pierwotne wskazywało, że będą to trójkąty... No dobra! ;) A potem piekł przez 15 minut w 180 stopniach.
Jadłam na zimno, były pyszne. Podobnież z pieca też są rewelka.
Tymczasem przyszła pora na filowanie. Proces produkcyjny rozpoczęłam ja, tworząc ciało, natomiast dziane spoczęło w piekle dnia następnego po akcji ubogacania wewnętrznie serem przez Pana R.
Greckie pierożki miałam już obiecane od pewnego czasu, więc w końcu należało je uskutecznić.
Przepis na ciasto pochodzi od Dorotus, natomiast nadzienie to luźna interperetacja „Serowych pierożków” z książki „Kuchnia Grecka” (strona czterdziesta któraś w takiej małej czerwonej okładce, następnym razem zapodam wydawnictwo albo coś w podobie, co pozwoli ją bardziej zidentyfikować). No to lecim z filowaniem.
Ciasto filo (za Dorotus); oko na zielono
400 g mąki pszennej (hola, hola! trochę więcej jednak)
6 g soli (sypnęłam tyle, ile się zmieściło na łyżeczce)
330 ml wody, podgrzanej do 50ºC (ciepła z czajnika – po prostu)
30 ml oliwy z oliwek
skrobia ziemniaczana do podsypywania (z braku rzeczonej była pszenna)
Mikserem wymieszać mąkę, sól i wodę. Jak składniki zaczną się łączyć, wlać oliwę, nadal miksując. Miksować około 3 - 4 minut, aż ciasto się połączy, będzie miękkie, delikatnie klejące i będzie prawie odchodziło od brzegów miski.
Tutaj wszystko się zgadzało, do momentu, aż...
Wyłożyć ciasto na stolnicę oprószoną skrobią ziemniaczaną, uformować w kulę.
Ciasto owszem, z miski dało się wyprowadzić, ale na stolicy rozlało się jak mleko po podłodze. Musiałam dodać ok. 110-120 g mąki, by ciało było bardziej chętne do współpracy.
Kulę podzielić na mniejsze kawałki, około 60 g każdy, również uformować je w kulki. Ułożyć je na blaszce oprószonej skrobią, w odległości kilku centymetrów od siebie. Przykryć je folią lub ręczniczkiem i pozostawić w chłodnym pomieszczeniu (14 - 16ºC) na 2 godziny (koniecznie - eeee!).
Kulki zrobiłam na oko wielkości dużej śliwki, które następnie zostały przykryte wilgotną ściereczką i odpoczywały ok. 3 godziny. Po tym czasie mieliśmy przejść do etapu kolejnego, ale zastała nas ciemna noc, a opuściły chęci. Tym samym kulki zostały na tacy opakowane folią i władowane do zamrażalnika. A następnego dnia Pan R. ...
Delikatnie oprószyć mąką stolnicę. Jeden kawałek ciasta filo położyć na środku. Rozwałkować go na koło o średnicy 14 - 16 cm (ja rozwałkowuję trochę bardziej). Od tego momentu - kładziemy dłonie pod ciasto i rozciągamy je ostrożnie grzbietami dłoni, uważając by nie popękało. Ważne, by pod spodem podsypywać skrobią. Ciasto jest gotowe, gdy ma grubość około 0,5 mm, czyli jest tak cienkie, że można przez nie przeczytać gazetę .
Z męskiej opowieści, tak to właśnie mniej więcej wyglądało.
Jak płat ciasta jest gotowy, należy go przykryć delikatnie wilgotnym ręczniczkiem lub folią by nie wysychał. Następnie tym sposobem przygotować kolejne płaty ciasta, układać je na sobie po posypaniu wcześniejszego płata skrobią, na końcu przykryć ręczniczkiem lub folią. Nadmiar skrobi z ciasta można usunąć pędzelkiem.
Ale tak to On się nie bawił. Od razu pędzelkiem z oliwą smarował ciasto, kładł nadzienie* i zawijał. Założenie pierwotne wskazywało, że będą to trójkąty... No dobra! ;) A potem piekł przez 15 minut w 180 stopniach.
Jadłam na zimno, były pyszne. Podobnież z pieca też są rewelka.
* Nadzienie
ser biały (zamiast fety)rozgnieciony widelcem
ser żółty (starty na tarce)
zielona pietruszka (drobno poszatkowana)
jajco (żeby wszystko się razem skleiło)
Wszystko razem wystarczy wymieszać na zjednoczenie, a potem tylko nadziewać i zawijać.
A co na to Lec? ---> „Bardzo wiele sztuk kończy się inaczej niż w tekście.”
