Babcia Michalina i znak... firmowy ;)

Kiedy w domu pojawiają się bliny, to znaczy, że jest święto ;) I niekoniecznie jakieś kalendarzowe, jubileuszowe czy co tam jeszcze. Tak po prostu – zwyczajnie: święto smaku :) Bliny Babci Michaliny to niczym znak firmowy rodziny A. Robiła je prababcia, potem babcia, czyli mama Starszego, teraz – od wielu lat, od kiedy babci już nie ma – robi je Najlepsza. Prababcia przywiozła przepis ze sobą spod Wilna. Przez lata przepis zmieniał się pod względem użycia mąki – kiedyś była to zwykła żytnia, potem tylko pszenna. Teraz jest to mieszanka: żytniej bądź gryczanej z pszenną. To właśnie dzięki nim wychodzą takie fajne dziury :)



Samo ciasto jednak nie jest typowo mączne – pyry też się w nim znajdą. Najlepsza nigdy nie robiła go trzymając się kurczowo przepisu, bo takowego nigdy nie było. Za każdym razem wszystko jest na oko. Zatem ok. 1 kilogram pyr najpierw ściera się na tarce jak na placki ziemniaczane, a potem miesza z około 6 – 7 łyżkami mąki, 2 jajcami, ok. 1,5 szklanicy kefiru tudzież innej maślanki, soli do smaku i dorzuca nieco sody oczyszczonej. Cała mieszanka ma przybrać konsystencję ciasta naleśnikowego, co by dobrze rozlewało się na picielni. Picielni, czyli patelni. Babcia miała jedną taką, starą ciężką patelnię przeznaczoną tylko na bliny. Nigdy nie myła jej detergentami, tylko czyściła na sucho papierem. Zaś bliny na rzeczonej nie były smażone na żadnym tam oleju – na widelcu wbity był kawałek słoniny. Ową słoniną babcia jeździła po patelni i nalewała ciasto. I smażyła bliny.

Potem przychodził czas na maczałkę – pyszny, zawiesisty sos mleczny z boczkiem. Cały literek mleka babcia najpierw zagotowywała, a potem mieszała z rozrobioną w odrobinie zimnego mleka taką ilością mąki, aby powstał odpowiednio zagęszczony sos. W sosie zaś lądowały wcześniej usmażone skwarki z ok. pół kilograma boczku. A potem już tylko konsumpcja – rwane bądź krojone kawałki blinowych naleśników zatapiały się w maczałce, a potem w buzi. Ambrozja! Będziemy niedługo znowu obiadać :)



Aha! Maczałka świetnie nadaje się na sos do kluch. Zresztą popatrzcie jak z tym jest na Paście :)


A co na to Lec? ---> "Wszystko jest jadłospisem czasu."

_________________________


Wprawdzie to bardziej litewskie niż rosyjskie, no ale przede wszystkim w Rosji bliny jadają :)