Słodka maskarada...

...czyli maszkarony* z Mistrzunią – lekcja druga.

Z radością donoszę, iż mieć marzenia to fajna rzecz! Zwłaszcza, jeśli mają one szansę spełnienia. Marzyła mi się marsala? A i owszem! No i proszę – długo czekać nie musiałam.


Ale zanim ona – najpierw puszczałam oczko do Felicji odnośnie maszkaronów. Mistrzunia jeszcze nie wiedziała, że to, co pisze oczko - nie zawsze trzeba brać na serio (teraz już wie – bo ją Lipka oświeciła podczas „maskarady” ;)) A skoro nie wiedziała, to łyknęła haczyk jak rybka w stawie ;) Tym samym od słowa do słowa – wypłynęła na powierzchnię sprawa pieczenia makaronów – kolejnych i nawet nie ostatnich** :)
Tymczasem wracam pamięcią do pierwszych z pierwszych. Makaroniki od Pierra Herme, przywiezione przez Lipkową Mamę prosto z Paryża. Były fantastycznie, a to, że podczas podróży deczko się pogniotły, to był naprawdę nieistotny szczegół. Popijane beaujolais nouveau, wesoło nastroiły Lipkę, Esa i mnie tego warszawskiego, chłodnego, listopadowego wieczorka.
Natomiast na zlot babulonów Felicja poczęstowała nas swoimi cytrynkami podczas porannego witania Truskawki.


A następnego, francuskiego dnia – przeprowadziła z nami warsztaty z maskarady.


W czwartek natomiast przyszła pora na lekcję drugą. Pod okiem Mistrzuni – oczko, Lipka i Ptasia, zmierzyłyśmy się ponownie z kawowymi makaronami, tym razem bardziej im słodząc niż to miało miejsce ostatnio. One chyba są łase na komplementy, bo tym razem grzecznie wyrosły. Już nie przypominały beretów ;) Ale, ale! Napomknęłam o spełnianiu marzeń, więc tutaj rozwinę, iż Mistrzunia jest w tym niezrównana! Nie dość, że popełniła krem zabaglione z marsalą do nadziania maszkaronów, to jeszcze przytachała ze sobą butlę rzeczonej :)


Wobec powyższego, nie dość, że zasłodziłyśmy się makaronikami z marsalą, to jeszcze marsala pojawiła się w głębi kieliszków. Mistrzuniu, składam hołdy dziękczynne. Czytaj nadal moje przymrużone oko na poważnie – dla mnie wychodzi to tylko na plus – a skoro na dodatek jeszcze słodko, to już w ogóle cud, miód malina :) Niecierpliwie czekam na kolejną Maskaradę*** :)

A co na to Lec? ---> "Czy surrealizm przestaje nim być, jeśli jest urzeczywistniony?"




Makaroniki Mistrzuni Felicji (tekst skopiowany bezczelnie od Lipki)

Zasada Felicji: 70 g białek - 170 g cukru pudru - 100 g migdałów

70 g białek, wysuszonych przez 3-5 dni na blacie, ubić na średnio sztywno i dodać
35 g cukru pudru i ubić na max
barwnik w proszku wmieszać, a następnie
135 g cukru pudru, zmiksować ze 100 g migdałów blanszowanych (lub płatków migdałowych) najpierw w mikserze, potem w młynku do kawy, by uzyskać bardzo drobne zmielenie. Wmieszać tant-pour-tant bardzo krótko.
(plus 2 łyżki rozpuszczalnej kawy w tych tutaj wyżej)

Przełożyć do rękawa cukierniczego, wycisnąć równe krążki na blachę wyłożoną pergaminem (lepiej matą teflonową, gdyż z niej wygodniej się odklejają makaroniki po upieczeniu). Blachą należy delikatnie, ale stanowczo uderzyć o miękką powierzchnię, najlepsze jest do tego łóżko lub tapczan, by masa równomiernie się rozłożyła, a ewentualne czubeczki pochowały. Ciasteczka można posypać czymś (np. sproszkowanymi owocami, drobno zmielonymi, lub drobno zmieloną kawą). Potem odkładamy blachy na ok. 30 minut, by makaroniki podeschły i utworzyła się na nich cienka skorupka (będzie można bez przyklejenia dotknąć je delikatnie palcem). Piekłyśmy w 140 stopniach przez ok. 12-15 minut. Czas pieczenia w każdym piekarniku może być różny. Makaroniki nie powinny się zbrązowić!


Krem z marsalą (za Felicją)

4 żółtka
syrop 120 stopni C z około 80-100g cukru i 2 łyżek wody
kostka masła
1/4 szklanki marsali (może trochę za dużo, jakby dać mniej to krem byłby gęściejszy, ale z kolei jak poleżał w lodówce to konsystencja była świetna)

Wlałam syrop do żółtek cały czas miksując, aż powstała taka pianka.
Kostkę miękkiego masła zmiksowałam i potem cały czas miksując krem, dodawałam po łyżce tego masła. Na koniec po trochu marsalę, też cały czas mieszając


* maszkaronowe nazewnictwo zapoczątkowała Truskawka, kokietując okrutnie, że tamte niby takie nieudane i w ogóle... ;)
**, *** bo w planach są kolejne :) ---> wszak nie tylko ja jestem chętna na kolejne piekielne makaronizmy :)

WSKM: Warszawsko – Szczęściarski Klub Maszkaronowy