Słodzimy, słodzimy! – psze państwa!

Pora na słitaśny wpisik na blogasku, bo na stół wjeżdżają deserki ze zlotu babulonków. Każdy dzionek był odpowiednio posłodzony. Comfort Food poczęstował nas winnymi gruszeczkami z waniliowymi lodami i kieliszeczkami aromatycznego grzańczyka.


Dzionek indyjski, to panienka kotta – w dwóch warstwach: chai masala na dole z waniliową chmurzynką na górze. Zaś dzionek dziękczynny, w którym naszą gwiazdeczką był przystojny i opalony Dżordż, posłodził nas dyniowym creme brulee.


Najbardziej pracowita okazała się niedziella. Wszak była z nami Mistrzunia, więc trzeba było to odpowiednio wykorzystać ;) Okrutnie zazdrościłam Lipce tamtego pieczenia, tym bardziej byłam radosna jak skowroneczek, że będziemy popełniać makaroniczki z mistrzunią Fellunią teraz.
Okazało się, że cała linia produkcyjna delicyjek jest tylko pozornie trudna. No i wcale nie potrzebuje dużo ingrediencyjek. Białka jajca, które muszą wcześniej ze 2 dni suszyć się na blaciku do tego cukierek puderek, mączka z migdałów, tudzież płateczków migdałkowych, barwnik i to już prawie wszystko.


W baaardzo uproszczonym skróciku: wszystko miesza się razem, potem uskutecznia "trzepanie blachy o sofę", a następnie jak się chce (a my chciałyśmy – a szczególnie nasza Boróweczka) , można posypać zmielonymi suszonymi jagódkami - na ten przykład.


Potem sesyjka w piekiełku – niedługa, bo to delikatesy są. Potem tylko nadziewanko cytrynowym kremikiem i włala! :)


Uhhh! Zasłodziłam się. Przejdźmy zatem do lekko gorzkiej porażki. Gorzkiej jak czekolada deserowa – więc w ostatecznym rozrachunku też całkiem smacznej. A wszystko przez... zbyt małą ilość cukru pudru. Tak, tak, robaczki – czasem trzeba więcej słodzić. Ale to był wyjątek wcale, ani na jotę, nie potwierdzający regułę.
Oprócz jagodowych makaroników, miały być też makaroniki kawowe. Ostatecznie wyszło coś w kształcie brutti ma buoni. Ale też było dobre. Solony krem karmelowy do nadziania rzeczonych też stroił fochy – rozwarstwił się. Hm! Widocznie jednolitość nie leży w jego naturze. Cóż kawoszki musiały się obejść smakiem tego frustrata. I tak były dobre same sobie :)


Ale skoro jednolitość zawiodła dzisiaj, holizm będziemy ćwiczyć jutro ;)


A co na to Lec? ---> "Mam uczucie, że zawsze gram epizody dramatyczne w jakiejś wielkiej farsie."

ps. spoko Polka - na "kakałko" ;))P też przyjdzie pora ;)))