Dzień Trzeci!

A trzeciego dnia... trzeciego dnia wcale nie było zmartwychwstania, bo dnia drugiego wieczorem dokonało się coś, co do dzisiaj budzi strach w oczach. Wszak, przyznajcie to babulony, w Lipce drzemią mordercze instynkty i gdyby któraś popełniła owego dnia drugiego wieczorem zdjęcia tej pani, niechybnie na zdjęciu trzebaby było domalować czarny pasek na oczach ;)) Ale po kolei.


Na wstępie znieczuliłyśmy się na to bestialstwo dokonywane na 7 – kilowym indyku zwanym Dżordżem, sącząc przez słomkę bacardi z tonikiem i limonką. Potem było nam już wszystko jedno. A Lipka... Lipka najpierw wydepilowała indyka, a potem Es uciął szyję rzeczonemu, a na koniec Lipka wyrwała serce. Jak już zostało wspomniane dwa dni wcześniej – Dżordż stracił przez to resztki drzemiącego w nim romantyzmu. Można by rzec, że dokonała się profanacja zwłok, ale to nawet jeszcze nie koniec, bo potem na noc wylądował w chłodni zatapiając się formalinie zwanej solanką. Biedak! A dnia trzeciego po ziołowej aromatyzacji (pewnie, żeby go już ostatecznie otumanić) został wpakowany do piekła na ponad 4 godziny.


Wyobrażacie to sobie? Horror! Musiałyśmy się znowu znieczulać, tym razem nalewkami Menażera i Buru. W międzyczasie stwierdziłyśmy, że warto jakoś to poświęcenie Dżordża uhonorować i złożyć mu hołd. Skarpetki! Tak, właśnie! To jest to! Tylko jak je popełnić? Google Twoim przyjacielem, więc wybrałyśmy się na poszukiwanie wskazówek w odmętach sieci. Najpierw znalazłyśmy to, ale po chwili stwierdziłyśmy, że to jednak nie jest to, czego szukamy. Dżordż raczej nie miał już głowy do włóczki, więc by się nie przydała. A poza tym, pamiętajmy, on już był w piekle. A tam jest nieco ciepło. Zatem czapka była mu już zbędna. W końcu natrafiłyśmy na dobry trop! Wykonania zadania podjęła się Polka i Buru, nad którymi czuwał mój Menażer – Peggosława Karolowa.


Robotę wykonały wzorowo, Dżordż, gdyby mógł mówić, pewnie wyraził by zachwyt. Ale nie mógł, więc go wyręczyłyśmy. I nie omieszkałyśmy po sesji piekielnej obuć go na biało. A potem taki opalony po solarce i ubrany wjechał na stół w towarzystwie ziemniaczanego purre, żurawiny w trzech wcieleniach (dwa w wykonaniu Gospodarnej) i uwaga! bruksellą z boczkiem i kasztanami. Przyznaję się bez bicia, kapustki były prima sort, moja przyjaźń z nimi weszła na wyższy level. Jestem kontenta.


Dodać mi jeszcze trzeba, że dzień trzeci, był pod wezwaniem dziękczynnym. Wszak to jedyny dzień, kiedy byłyśmy (byliśmy ;)) w pełnym dziesiętnym składzie. Z rana odbyło się powitanie Truskawki, która w mroźny poranek zawitała na Centralnym. Nie obyło się bez czerwonego dywanu, chleba z solą i pieprzem oraz szampanem z truskawkami - te ostatnie wylądowały na głowie ;) (po wykonaniu projektu ;))


Aha! O 2.30 w nocy Dżordż również smakował przednio, zwłaszcza popijany resztką porzeczkówki, a potem czeremchówki i zagryzany bezglutenowymi ciachami Felicji :)

A co na to Lec? --->"„Głowa do góry!” – powiedział kat zarzucając stryczek."

* zdjęcie oczka z kotem autorstwa Lipki