Kogo czas tyka wskazówką?

Ukułam teorię, że czas bywa złośliwy. Pędzi wtedy, kiedy brak nam tchu, a spaceruje, właśnie wtedy, gdy powinien przyspieszyć. Święta zawsze przeciekały przez palce - nim się zaczęły, już zamykały za sobą drzwi po gościnie, nie zdążały nawet się rozsiąść dobrze w fotelu. A teraz? Były jak nudne i niepożądane towarzystwo, które kłuje cię wskazówką powolnego czasu. Patrzysz na zegarek, masz wrażenie, że minęła wieczność, a tarcza wyrokuje, że to dopiero pół dnia. Obudź się ze snu zimowego, czasie! - pośpiesz się! - bo spieszno mi do stycznia!

A co na to Lec? ---> "Czas zabija datownikiem."




Von – von, indyk i świąteczna żurawinka

Von - trupka tym razem zmieniła obiekt zainteresowań z kluch na indyka. Chciała trochę zmian, przychyliłam się do prośby wkrótce po tym, kiedy znalazłam przepis w gazecie*. No i zrobił się z tego wszystkiego niezły pasztet! Indyk – nie wiem wobec jakiej idei – dał się pokroić a potem rzucić w objęcia rozgrzanej i gotowej do działania oliwy. Zaraz za nim poszła w ogień patelenny cebulina, zęby czosnkowe i suszony tymianek. A potem na wszystko chlusnęła woda. Czy indyk spodziewał się, że będą go dusić pół godziny? Być może, na pewno jednak nie miał pojęcia, że kiedy będzie już prawie miękki do towarzystwa dostanie pokawałkowaną von – von. Potem sól i pieprznięty jeszcze zaszczyciły towarzystwem. Aż tu nagle! – ogień podrondlowy gaśnie i bez pardonu wpada pokrojona kajzerka i moknie chłonąc resztkę wywaru. Ale to co się działo potem – brrr, aż mną wstrząsa – biedna von – von. No bo, wyobraźcie sobie, że i indyk i rzeczona i kajzerka też – zostały przemielone przez maszynkę. I nawet sama bez zmrużenia dokonałam tego okrutnego czynu! Taka zła jestem! Do masy doskoczyły 2 jajca, jeszcze trochę suszonego tymianku, żurawinka, rozpuszczone do granic możliwości masło i mielony imbir. Za wszystko wzięły się jeszcze widełki miksera, a dokonując zamieszania na zjednoczenie oddały masę w ramy wysmarowanej i obsypanej bułką tartą blaszki, a ta bez pardonu wskoczyła do piekła na ok. godzinę w ukropie 200 stopni.
No i niezły pasztet się zrobił po tym ambarasie! Jestem dumna, bo primo: dokonałam dzieła samodzielnie, secundo: wykonane samodzielnie dzieło smakowało nie tylko mi :) Tymczasem: było, ale się skończyło. Zjadło w sensie, ale nic straconego, jeszcze do testowania został przepis nr 2!

Lista płac (według kolejności pojawienia się na scenie):

1/2 kg golonki(nogi) z indyka bez kości
oliwa
cebula
czosnek
suszony tymianek
35 dag wątróbki
kajzerka
sól
pieprz
2 jajka
suszona żurawina
1/4 kostki masła (rozpuszczone)
mielony imbir
masło i bułka tarta do wysmarowania małej keksówki


* jakieś Naj, czy coś w ten deseń – o dzięki Ci, Najlepsza!