Viva Italia! - Dolci e un caffé (razy dwa): Zabaglione i Torta agli albumi

Jak zachwyca, skoro nie zachwyca? - ciśnie mi się samo na usta. Zabaglione! - to deser, który chodził za mną już od dłuższego czasu. Wyobrażałam go sobie jako pyszny, rozpływający się w ustach krem. Rzeczywistość zweryfikowała wyobraźnię. Owszem, bardzo lubię kogel – mogel i kiedy nie było w domu pod ręką  żadnych słodyczy, a do sklepu droga daleka – w chwilach desperacji zdarzało mi się ekspresowo ukręcić kogel z cukrem. Czasem dosypywałam jeszcze do tego gorzkie kakao. I to było dobre. Więc dlaczego zabaglione nie wywołało zachwytów? Może dlatego, że oczekiwałam  od niego ochów i achów? Jedno jest pewne – wolę ekspresowy polski kogel - mogel niż alkoholowe włoskie zabaglione.
Inne spostrzeżenia? Ze względu za zawartość płynu (czyli alkoholu) deser nie może długo stać, bo się lekko rozwarstwia i przestaje być piankowy. Proporcja cukru w przepisie też była na wyrost. Następnym razem, gdybym miała jeszcze raz popełnić ten deser ( a raczej to wykluczam) zmniejszyłabym porcję cukru.
 

Jako, że do zabaglione użyłam samych żółtek – w lodówce zostały mi białka. Początkowo planowałam upiec z nich keks na białkach (który już kiedyś popełniłam na święta i mi smakował). Ale poszukałam jeszcze trochę i dzięki Anthony z bloga Kuchnia pod wulkanem dotarłam do włoskiego cytrusowego ciasta na białkach. Robiłam z połowy podanych porcji, a zamiast skórki z cytryny dodałam opakowanie kandyzowanej skórki pomarańczowej. Ciasto po upieczeniu jest troszkę suche, ale zyskuje na smaku po 2 dniach (robi się lekko zbite, ale przyjemnie wilgotne)
 

I w ten właśnie sposób zagospodarowałam 3 jajka (a dokładniej 4) na dwa desery ;)
 


dolci e un caffé I: Zabaglione - włoski krem jajeczny (źródło: Aldo Zilli - „Łatwa kuchnia włoska”, wyd. BBC BOOKS, s. 108)

Deser robiłam z połowy porcji, podaję wobec tego proporcje, które wykorzystałam. Wychodzą z tego porcje dla 4 osób w niezbyt dużych pucharkach. Na dno wsypałam pokruszone amaretti, na górę po jednym całym. Można zamiast ciastek położyć owoce - np. latem truskawki.
 
3 żółtka
1 jajko
3 łyżki cukru pudru
4 łyżki marsali ( u mnie białe słodkie wino Monbazillac)
pokruszone amaretti

Do żaroodpornej miski wrzuciłam żółtka, jajko i cukier puder. Naczynie ustawiłam na garnku z gotującą się wodą (na bardzo małym ogniu). Miksowałam mieszankę ok. 5 minut (najpierw masa miała się zrobić lekką pianą, a potem nabierać konsystencji przypominającej mus). Po tym czasie wciąż miksując wlewałam po łyżce wino. Zdjęłam miskę znad garnka i dalej ubijałam najpierw 1 minutę na najwyższych obrotach, następnie 2 minuty na średnich i 4-5 minut na wysokich obrotach. Masa zgęstniała, stała się lekka i gładka, czyli tak jak było opisane w przepisie. Na dno naczynek wrzuciłam pokruszone ciastka amaretti, wlałam zabaglione i na wierz położyłam jeszcze po jednym ciastku.



dolci e un caffé II: Torta agli albumi (al limone) – Cytrusowe ciasto na białkach (źródło: blog Kuchnia pod wulkanem i cosacucino.style.it)

Ciasto piekłam z połowy podanych w przepisach porcji, redukując jednocześnie porcję cukru.

3 białka
100 g masła
200 g mąki
100 g cukru (cukru zamiast 150 gram dałam 100, ale i tak ciasto było dość słodkie)
50 ml mleka
sok z jednej cytryny
kandyzowana skórka z pomarańczy
torebka proszku do pieczenia (15 g)

Stopiłam masło. W międzyczasie, kiedy stygło, ubiłam na sztywno białka z cukrem. Wlałam delikatnie mleko i schłodzone masło i delikatnie wymieszałam drewnianą łyżką. Następnie dodałam resztę produktów, znowu delikatnie wymieszałam na jednolite ciasto. Wlałam do keksówki wysmarowanej masłem i posypanej mąką. Piekłam 35 minut w 170 stopniach.



Oba desery dodaję do akcji: