Viva Italia! - Primi Piatti. Minestrone

"Ponieważ mój ojciec dorastał w Europie w czasach drugiej wojny światowej, kiedy głód był na porządku dziennym, nienawidził patrzeć, jak w naszym domu cokolwiek się marnuje. Potrafił ugotować tylko jedno danie: minestrone, zupę jarzynową, która powstała z jego głębokiego lęku przed marnowaniem żywności. W każdą sobotę, kiedy nie było zbyt mokro lub zimno na partyjkę golfa, przeszukiwał naszą lodówkę i wyciągał wszystko, co wydawało się zagrożone zepsuciem, żeby dorzucić to do swojej zupy. Niezależnie od jej podstawy, niezmiennie miała ten sam wspaniały smak pomidorów, pachnącego dymem boczku i warzyw. Zawsze dodawał też kaszę jęczmienną, aby nadać zupie cudowną gęstość. Najbardziej niezwykła cechę tej minestrone stanowił fakt, że wszystkie składanki ojciec kroił z precyzją godną chirurga, którym przecież był."*
 
* Giulia Melucci -  "Miłość, zdrada i spaghetti" (I Loved, I Lost, I Made Spaghetti); Wyd. Prószyński i S-ka (2010)
 

Ja chirurgiem nie jestem, ani być nie zamierzam, ale kroić warzywa bardzo lubię. Szczególnie, kiedy mam do tego dobrze naostrzony nóż.
Minestrone to jedno z tych dań, które potraf przybrać wiele „twarzy”. Wszak nie ma sztywnego przepisu mówiącego, co w minestrone musi być, a czego kategorycznie się zabrania. Jest to zupa bardzo kreatywna i oszczędna zarazem, bo wykorzystać w niej można te warzywa, które akurat ma się pod ręką – ja właśnie tak zrobiłam. Czy będzie z boczkiem, czy z groszkiem lub z kaszą zamiast makaronu - zawsze jest pyszna.



Minestrone – włoska zupa jarzynowa z bazyliowym pesto (źródło: „Biblioteka smakosza – Makaron”, wyd. Parragon, str. 10)

bulion wołowo – drobiowy
oliwa
marchew
pietruszka
kawałek selera
3 łodygi selera naciowego
2 pomidory
żółta fasolka szparagowa
ziemniak
czerwona cebula (pokrojona w piórka)
3 ząbki czosnku (pokrojone)
3 gałązki oregano
makaron anellinni
pesto bazyliowe
starty parmezan
pieprz

Warzywa pokroiłam na kawałki i w międzyczasie, kiedy w garnku rozmrażał się bulion – dusiłam na oliwie wszystkie warzywa (jednego pomidora zostawiłam na koniec gotowania) razem z trzema gałązkami oregano. Kiedy bulion był już płynny i zaczął wrzeć, dodałam do niego warzywa z patelni i gotowałam, aż będą miękkie. Pod koniec gotowania dodałam drugiego pomidora, 2 łyżki pesto bazyliowego i solidną garść drobnego makaronu. Na koniec doprawiłam pieprzem, a na talerzu posypałam zupę parmezanem.



Dodaję do akcji:

i