Wpis z marką: "Afrodyzjaki w kuchni" - Makro 11.02.2012 r.

Afrodyzjaki w kuchni to temat, który każe usmiechnąć się niby dyskretnie pod nosem, a tak naprawdę intryguje i porusza wyobraźnię. Od razu do głowy przychodzą frywolne myśli i obrazy. No przecież wiem, że Wam też – nie ma co się z tym tak kryć ;)




Na sobotnich warsztatach w MAKRO HORECA (Warszawa, Al. Jerozolimskie 18) gotowanie pod hasłem „Afrodyzjaki w kuchni” zaczęliśmy od kieliszka wina musującego. Zatem rozluźniamy się i przechodzimy do działania...

Nie! Jeszcze nie do sypialni ;) Nie tak szybko – najpierw na chwilę do kuchni, bo stara prawda mówi, że przez żołądek do serca... i tak dalej. Tym lepiej, kiedy w pokarmie pojawi się cynk i inne dobra podwyższające (pozornie lub rzeczywiście) libido.

Ustalmy jedno – bałut i zupa z jaskółczych gniazd to nie dla nas. Zajmiemy się małżami, ostrygami i sufletem czekoladowo – bananowym. Zaczynamy!

Ja i Princess, tradycyjnie, jak prymuski – w pierwszym rzędzie. Nie inaczej i tym razem – zwłaszcza, że temat ciekawy. Ciekawszy niż wszystkie wcześniejsze ;) Oj! I już się uśmiechają pod nosem ;)

Na początek mule w lekkim sosie.


Zabieramy się za nie ostro, krojąc drobno szalotkę, którą podduszamy na sklarowanym maśle z czosnkiem, świeżą chili, potem dorzucamy mule i zajmujemy się resztą. Ale zanim reszta – chwila dla małży.
Aby sprawdzić, czy są żywe wystarczy je zalać zimną wodą – powinny się natychmiast zamknąć. Te, które tego nie uczyniły, lub mają popękaną skorupę – natychmiast lądują w koszu.
Aha! Te małże, które w wodzie są na górze, są o jeden dzień starsze, niż te, które opadły na dno. O, taka ciekawostka.
Wszystkie dobrym małżom wystarczy teraz tylko oczyścić skorupki i wrzucić do garnka z rozpoczętym sosem. W ślad za mulami wlewa się winiak (który można widowiskowo sflambirować, jeżeli ma się na wszelki wypadek w domu pod ręką gaśnicę ;)), a kiedy alkohol wyparuje, ale smak zostanie, trzeba dolać białe wino i gotować, aż mule się otworzą. Te, które nie będą tak uprzejme – również za karę wędrują do kosza. Zatruć się przecież nie chcemy przed upojną nocą, czyż nie? No dobrze, na koniec dodajemy posiekaną natką i śmietanę 36%, chwilę jeszcze gotujemy, wyłączamy gaz i dodajemy nieco masła. Z bagietką smakuje rewelacyjnie.
Swoją drogą nie sądziłam, że z mulami to taka prosta sprawa. Zawsze podchodziłam do tego tematu jak do jeża, a wychodzi na to, że niepotrzebnie.

Potem przyszedł czas na pierwszy raz – z ostrygą rzecz jasna. Dzięki temu, że mieliśmy specjalne noże i chętnych panów (oczywiście mam tu na myśli chętnych do pomocy przy otwieraniu zamkniętych skorup mięczaków, a co pomyśleliście? ;)) - poszło szybko. Potem tylko wystarczy polać sokiem z cytryny (albo w sosie minonet (piszę, jak usłyszałam, choć google na ten temat milczy).
Edit: sos mignonette (dzięki, Ewa! :)) - sukcesem w nim jest drobno, bardzo drobno pokrojona szalotka, połączona z octem z czerwonego wina i pieprzem młotkowanym) i już można brać do buzi.



Ostrygi... taa... – jak już pisałam na Facebooku – glut o smaku wody morskiej – nic szczególnego. W sumie to nawet dziwię się Casanovie, że potrafił i 50 sztuk zjeść za jednym posiedzeniem. Dla mnie to żaden kulinarny orgazm – taka tam ciekawostka (podwójna, bo zjadłam też za Princess - ona się bała tego mięczaka wziąć do buzi, ja wiem, wiem – chyba woli twardsze egzemplarze ;))

Na koniec jeszcze nieco słodyczy. Banany na twarzy mieliśmy od samego początku, ale teraz banan trafił jeszcze do sufletu.



Podaję przepis, jakby ktoś był ciekawy:

2 jajka
pół tabliczki czekolady
2 dojrzałe banany
10 g mąki kukurydzianej
1 łyżka mleka
3 łyżki cukru (lepiej białego)
pół laski wanilii

Do blendera wrzucamy: banany, 2 płaskie łyżki cukru, 2 żółtka, wanilię, mąkę kukurydzianą i czekoladę w kawałkach. Robimy szybkie zamieszanie, a obok miksujemy białka, którym pod koniec ubijania dosypujemy resztę cukru. Kiedy piana stanie się błyszcząca, to znak, że czas zaprzestać bicia (aby nie przebić). Białka teraz delikatnie wystarczy wymieszać zresztą i przełożyć do kokilek wysmarowanych masłem i obsypanych cukrem kryształem do ¾ wysokości naczynia.
Piec w 195 stopniach najpierw 6 minut z nadmuchem, potem 7 minut bez nadmuchu. Nie otwierać piekarnika w czasie pieczenia sufletów, bo te opadną wtedy koncertowo i z deseru przed upojną nocą nic nie będzie.


No! i tyle z gotowania. Potem zasiedliśmy do konsumpcji innych afrodyzjaków, o które już zatroszczyli się wcześniej nasi gospodarze z Makro. Same dobre rzeczy były: ser pleśniowy niebieski zawijany w bakłażanie, kalmary smażone w cieście, łosoś seviche, sushi, karczochy, figi z jakimś mięsem i owocową polewą, melon zawijany w prosciutto, szparagi, zupa – krem z selera, truskawki z czekoladą, panna cotta z figami, fontanna czekoladowa... Z trudem wyturlałam się do domu, bo szkoda było nie spróbować wszystkiego po trochu.
Przy okazji mam radę – pamiętajcie o afrodyzjakach (niech to będzie nawet nasz poczciwy seler), ale nie przesadźcie z ilością. Wszak z pełnym brzuchem trudniej przy gimnastyce w parze ;)


Aha! A jutro – tak pod kątem Walentynek opowiem Wam o afrodyzjakalnej zupie, inspirowanej tymi warsztatami ;)



Na koniec dziękuję gospodarzom Makro i wszystkim, których poznałam (lub nie) za kolejne miłe spotkanie :)