Słodka seria - z bananami

Na zmianę zagłębiam się w dwa światy. Pierwszy - przepastny, oparagrafowany, cały czas na prawo*. Bezustannie coś stanowi, czegoś zabrania, na coś daje licencję, bądź ją odbiera. A potem wsiadam do metra i obezwładnia mnie świat drugi**, który kpi z paragrafów, jest ciemny. W nim zabronione jest dozwolone, sam sobie przyznaje licencję na istnienie. Pomiędzy jednym i drugim potrzebuję oddechu. Z domu wywabia mnie słońce. Zakładam kolorowe rajtuzy, wdziewam kieckę i idę na spacer. Dzisiaj powietrze przeciął mi pierwszy motyl. Nieodwołalnie ogłaszam nastanie wiosny :) Jest ciepło, niebawem dzień zyska jeszcze jedną godzinę, tym samym też wydłuży się czas światła do fotografowania.... jedzenia – rzecz jasna :) Bajdełejem - ze zdjęciami obiadów zjedzonych kojarzą mi się Jego dwa ulubione spostrzeżenia, które zwykł wyrażać, kiedy pochylona nad obiadem ze szklanym okiem uskuteczniałam wyścigi z czasem i stygnącą potrawą:

Zdanie pierwsze: „więcej fotografujesz, niż łyżką wiosłujesz” (to o zupach)
Zdanie drugie: „A! Już wiem, po co robisz zdjęcia obiadom. Jak coś ci zaszkodzi, pójdziesz do lekarza ze zdjęciem i powiesz: panie doktorze, wczoraj zjadłam „to”” ;)

Przeglądam zatem zdjęcia obiadów ostatnich i stwierdzam, że trochę sobie słodzę ;) Mimowolnie wyszła z tego słodka seria. Lubię słodycze – cóż poradzić ;) A waga i tak leci w dół... Eh!


Słodka seria – kurczak w mleku kokosowym (przepis – wycinek z jakiejś gazety skrzętnie ukryty w cytrynowym segregatorze)

oliwa
świeży, starty imbir
cebula
marchewka
pierś kurczaka
papryczka z Espelette (dzięki! Betsi :))
chili (w płatkach)
woda
mleko kokosowe
banan
rodzynki (sparzone)

Na oliwę rzuciłam imbir i chwilkę smażyłam (przyjemny zapach :)), potem dorzuciłam pokrojoną cebulę i marchewkę. W przepisie miały się lekko zrumienić, ja je tylko trochę potrzymałam na ogniu, nim dostały pokawałkowanego (obtoczonego w oliwie i mielonej papryczce z Espelette oraz posolonego)kurczaka i chili (w przepisie była czuszka***). Później podlałam trochę wodą i dusiłam do miękkości mięsa, by potem zalać mlekiem kokosowym i uszczęśliwić pokrojonym bananem i rodzynkami. Wszystko razem się jeszcze chwilę gotowało, aż sos - dzięki bananom - zrobił się przyjemnie zawiesisty. Na koniec – doprawienie. Aha! Posypałam natką, ale kolendra bardziej by tutaj pasowała.


A co na to Lec? ---> "Miej w życiu jeden monolog, ale kładź akcent stale na inne słowo."


* ustawa, za ustawą...
** Roberto Saviano – „Gomorra - podróż po imperium kamorry”
*** lubię brzmienie słowa czuszka – brzmi trochę jak “czastuszka” – rosyjska, ludowa, wesoła przyśpiewka