Ciastka słoneczka

Nie ulepiłam uszek, których nie podam jutro z nieistniejącym barszczem czerwonym, nie polukrowałam pierników, których nie wyciągnęłam z piekła, nie sparzyłam maku do makowca, który pozostał tylko propozycją w gazecie, nie odliczyłam do dwunastu dań i wreszcie - nie zasiądę do stołu z białym obrusem. W chwili, kiedy święta nie mają dla mnie religijnego wymiaru, nie zamierzam udawać, że je obchodzę, bo nie obchodzą mnie one wcale. Nie składam życzeń, nie świętuję, udaję, że nie wiem. Przesyt fasadą sprawił, że hedonistycznie oddaję się bardzo zajmującemu nicnierobieniu. I jem to, na co mam akurat ochotę. Jerzy Sawka ma rację.



To ciastka absolutnie rewelacyjne, zwłaszcza kiedy sobie poleżą kilka dni takie przełożone konfiturą. Jednak przy wałkowaniu ciasta miałam ochotę rzucić to wszystko w cholerę, wyjść z kuchni i nie wracać do dnia następnego. Ciasto albo się przyklejało do stolnicy i wałka, albo (już po podsypaniu mąką) nie chciało kleić się w ogóle. Zaczęłam wątpić w swoje umiejętności kulinarne. Byłam jednak uparta i owa upartość została nagrodzona. Ciastka wyszły rewelacyjne. Co do nadzienia: wymieszałam konfiturę z czarnej porzeczki Łowicza z różą w cukrze, którą dostałam o Basi właśnie i od Moniki. Dzięki moje Kumy :)



Ciastka słoneczka z zeszytu Babci Helki (źródło: Basia, Makagigi i 55 pierników)

30 dag mąki krupczatki
20 dag zimnego masła
3 żółtka
Lukier: 2 białka i 20dag cukru pudru (dałam zdecydowanie mniej cukru)

Zimne masło siekać z mąką, dodać żółtka, dokładnie wymieszać i zagnieść gładkie ciasto. Odstawić do lodówki na godzinę. Następnie ciasto wałkować (porcjami), na grubość ciasta na pierogi, wykrawać literatką kółka, smarować z jednej strony lukrem (okręconym z wszej podanych proporcji). Piec na złoto w temperaturze 175st. C (około 12-15 minut, po prawdzie zeszyt babci mówi, ze w temp. 200st.C). Po upieczeniu słoneczka przekładać konfiturą różaną lub różą wymieszaną z konfiturą z czarnej porzeczki.